DÜNYANIN MATEMATİĞİ

Bağımlılıklarımdan kurtuldum. Özgürleşmiş hissediyorum. Sigarayı bıraktım mesela. İnançlarım da değişti tabi. Daha basit algılıyorum dünyayı. Bir matematiği varmış. Onu gördüm. Paylaşılacak gibi değil başkasıyla bu bilgiyi. Zaten bu bir bilgi de değil. İdrak diyelim. Önceden bir şey öğrensem hemen anlatmak isterdim. Ağzımı bile açmıyorum kimseye bununla ilgili. Değişmiş hissediyorum. Evrilmiş. Başka bi boyuta geçmiş. Bazen ruhumun bedenimden çıktığını ve kainattı, kendimi dışardan izlediğini hayal ediyorum. Bu beni rahatlatıyor. Bedenin içindeyken göremiyor insan bi çok şeyi. Büyük resmi görmek lazım. Büyük resmi görmek için bazı yollardan dönmek lazım. Tepeye tırmanıp oradan bakmak lazım. Dönüş yolu engebeli uzun ve sıkıcı olduğu için insan yolda her türlü şeyle karşılaşabiliyor. Bazen pişman olmaktan korkuyor. Neyle karşılaşacağını bilmiyor çünkü. Ama korkarak yaşayamayacağımı anladım. Vazgeçtiklerime gelince.. sadece özgürleştim. Bazen hayatta kalmak için kangreni kesmek gerekir. Bu acı verebilir. Batmamak için ağırlıklarından ayrılmak gerekir. Uzaya giden füze gibi. Bu seni eksilmiş hissettirebilir. Ama aslında bi bok bildiğimiz yok. Eksildikçe tamamlanan tek canlıdır insan. Arındıkça uçan. Kurtuldukça fikrinden, nurunu tamamlayan. Her güzel şeyin bir bedeli olduğunu biliyorum. Ve vazgeçtiklerimi, kazandırdıkları için hala seviyorum. Her şeyi sevgiyle yaptım. Her şeyi sevgiyle hatırlıyorum. Herkes rolünün gereğini yapıyor bu sahnede. Evet bi yolun ortasındayım. Sonu yok. Ardı yok. Yağmuru bekliyorum. Yorgunum. Arınmak ve rahatlamak istiyorum. Bıraktım kendimi. Aradığım veya öyle çok istediğim hiç bi şey yok hayatta. O yüzden hiç bi şey yapamıyor olmanın verdiği huzursuzlukla kendimi cezalandırıyorum. Hayal kırıklıklarım var. Ama biliyorum. Hüzün de bizim için. Ve yolun sonu aydınlık. Göremesem de. romatizmam yok ama hissediyorum. Sıcak bi yağmur geliyor. Ve artık ne istediğimi çok iyi biliyorum. Islanmak istiyorum. İnişlerim ve çıkışlarım olmuyor değil elbet. Ama kimin olmuyor ki? Özlüyorum da bazı şeyleri. Özlemek de güzel. Canıma, acımadan özlemesi gerektiğini öğrettim. Özle, ama gülümseyerek. Yalnızlığımla mutlu olmayı öğrendim. Çünkü onu sevgili edinirsem, kalan her şey metresim olacak. Ama o hep ilk kadın olacak benim için. Gördüm. Her şey içimde. Tüm aşklarım. Tüm sevdiklerim. Her şey bende. Benim sevmek için cisme ihtiyacım yok. Bu hayat çok basit. Öğrenmek için integralini almalısın. İşler karıştığında türevini alıp baştan başlamalısın. Ben tam olarak bunu yapıyorum. İyiyim. Ve tam olarak böyle hissediyorum. 12.03.2017 | 20.59