9 TRENİ

Senden çok uzaktayım şimdi. Cebime koydum ülkemi. Gökyüzünden çaldığım yıldızlarla tutturdum saçlarımı. Sırtımı vurdum harap duvarlarıma. Bileklerim acıyor. Yine de dik duruyorum. Kaçtım. Uzağa senden. Çingeneler ve eşcinseller var burada. Doğamıyorlar küllerinden. Bu şehir öyle mi? Hayır değil. O komşusu; muhtaç külüne. Yorgunuz, treni beklemeye bile. Benimki 9 numara. O da uzakta senden. Kıvrılmasın diye belim, gırtlağıma vuruyorum. Nasıl şarkı söylüyorum sensiz bir bilsen. Bir sağa sallıyorum bir sola başımı , Manuş baba dinlerken. Tren geldi. Benimki 9 numara. Pardon, sizin isminiz neydi? Artık dönmeliyim. Gece yeni başlıyor ama; Annem merak etmesin. Praha, 2.7.2017 00:16