Şeritleri eziyor arabanın farı
Karanlık bir yolda arka koltuktayım
Düşünüyorum, sağ avucumda sol omzu
İçimde ya ölürse korkusu
Tanrının parçalarıysa içimizde diyorum
Ve dökülecekse hatalar vicdan çiselerken üzerimizden
Geriye kalan nedir bizden?
Biz diye bir şey yok, görüyorum.
Aynı ruh, binlerce beden
İçimdesin aslında anlıyorum
Sırf bu yüzden,
Kendime şefkat duyuyorum
Seni sevmek için, kendimi seviyorum.
Kendimi, içimde sen varsın diye seviyorum.
Merak edersem bir gün fikrini, içimde duyacağım sesini.
Ve bu beden, her günahıma yataklık eden
Toprak olacaksa bir gün, doğadır beni misafir eden
Koşabilmem için dizlerini ödünç veren
Ben tanrıyım.
Ve bedenim, benim avatarım.
