Ben Yokum

Tam ortasında olup bitiyor her şey kalabalığın. İlk kez bir fırtınadan kayıp vermeden çıkacağımı düşünüyorum meydana. Bu kez her şey yerli yerinde; ben yokum. Deliriyor kalabalık. Gürültülü bir koşturmaca. Kiminin topukları çarpıyor kıçına. Ben yokum. Annem bağırıyor. Şimdi alacak terliği eline, az kaldı. Elma! Elma! diye dolanıyor bizim çocuklar. İnadımdan sanıyorlar. Değil. Ben yokum. Babam o istediğim gece lambasını almış, hediye. Kardeşlerim hepten dönmüş deliye. Bakmadık bir köşe kalmamış. Ben yokum. Yakıyor birisi ışıkları, mutluyum. Büyüyor göz bebeklerim, “sonunda!” diye ağlıyorum. Yaklaşıyor diğeri bana, beni soruyor. Hüsran eğiyor başımı, sallıyorum gidiyor. Birileri beni aramaya devam ediyor. Ben, yokum.