Dilediğin zaman kapatabilmek kapılarını.
Sadece sen ve sen.
Bilmez lezzetini içine gömülemeyen.
Belki biraz mazi, telve kokulu hayal biraz.
Acır ruhun, sütlaç tadar sanki;
Özlem gibi.
Damağında kalır mazi.
Günün sonunda parlar vanilya kokulu mumda kendi yaktığın ateş; sanırsın sanki içindeki.
Nefesinin ondan güçlü olduğu gerçeğini bilerek izlemek titreyişini.
Bağır hadi...
Korkak!
Şimdi yaslanabilirsin arkana dostum...
Ah! Ne de lükssün tek başınalık...
Gecenden öperim yalnızlık..
