Aşkın Devrimi

Gittin ya sen tüm kuralları yıkıp yüreğimden bir devrimle; deniz oldu içim. Taşırdım gözlerimden bir düzine yunusu. Bir yosunlar kaldı şimdi içimde, bir de iyot kokusu. Mercanlar kesti vücudumu. İçim çıktı dışıma, karıştım okyanusa. O nasıl devrimdi sevgilim. Bak. Okyanus oldum kocaman. Denizler içime akıştı. Sen bana döküldün. Ben sana karıştım. Hangimiz kimiz bilmem. Karma karışığız artık. Sen benim içimde. Ben senli mavide. Nevrim döndü sevgilim. O nasıl gidişti deprem gibi. Temelimde bir zelzele. Ayaklarımda fay hattı, içerimde enkaz. Midem bulandı gidişinden. Sen kustum sulara, yine bende kaldın. Sen ne yaptın sevgilim? Bu nasıl devrim? Senli dalgalar dağınık, sen yokken duman. Ben anlamadım. Bir kağıttan gemiyi çaya bırakmak istedim. Vurgun yedi kalemim. Nereden biliyordu ki içine şiir olup saklandığımı? Ben sende hiç demlenemedim. Sen nasıl bir devrimdin sevgilim? Ben bende değilim. Bilmiyorum ben kimim. Hiçlik makamının biletini kestin ya bana; tillahi helal olsun sana. Gidişinden sebep, ayaklarından öperim.