Hatıra’p

Saklayan dilini, taş duvarları arasında bir atölyenin, ızdırapla; ve hiç çağlamayan çehresi, bir kadın...
Solmayan boyası, saçları hep sarı.
Anlatırken tükürememiş yüzüne eski bir hikayeyi; buruk.
Belermiş gözleri, çoktan atlamış önsözünü; bir oku’r yeter.
Beklemek, diyaframına düşmüş bar.
Durdukça dönüyor gözleri.
Unutulmayacak bir lanet.
Tükeniyor zamansızlık.
Bir kıvılcım... Ve öldü ölecek.
Eskidikçe güzelleşiyor.
Ve bir haşarat değiyor ayaklarına, ezemeyeceği kadar diri.
Bir farkındalık spotu yetiştiriyor kirpiklerine adam.
Şapkasını indirecek kadar centilmen.
Artık görebiliyoruz.
Kabuklu göğsü alkış kıyamet.
Geçti bebeğim inan...
Sen bir hatırasın.