İçindeki Ses

Sevdiğiniz birini kaybediyorsunuz. Bir süre sonra devamlı olarak başınızda korkunç bir ağrıyla geceleri uyanıyorsunuz ve ağrıdan başınızı yatağınızın yanındaki duvara vuruyorsunuz ama nafile, geçmiyor. Bir an için “beynimde tümör mü var lan acaba” diye aklınızdan geçiyor. Sonra uyku sersemi ölümden korkmaya başlıyorsunuz ve tüm hayatınızı masaya yatırıyorsunuz. Ve hayatın o en yüce gizemi içinizdeki seste yankılanıyor. Aslında hiç bir şey o kadar da önemli değilmiş. Siz iç huzuruna erişemediğiniz sürece. Bırakın haksızlığa uğrayan siz olun. Sokrates in dediği gibi başkaları kirletsin kendi kalplerini. Kızmayın, üzülmeyin. Öldükten sonra yanınızda olabilecek tek şeyi burada sizden çalmalarına izin vermeyin.