Akışına bırakmadığın üstelediğin, müdahale ettiğin, gediğine oturtturmaya çalıştığın diğer her şey gibi, “o” da elinde kaldı.
“Ellerimle ektim bu çiçekleri” derken, çok mu suladın da soldu kaldı?
Zorlarsan kırılır!
Ah benim akılsız küçük kızım..
Şimdi zamanını bekleyen ya da zamanını beklemek zorunda kalmayacak kadar doğru bir zamana denk gelen insanlara hasetlenmek, kendi kalbinden başka hiç bir şeye zarar vermeyecek.
Nasıl olduğunu biliyorum.
Çemberin dışındaki olmanın hissini de.
Ah benim biriciğim..
Büyüyeceksin.
Önemli olanın hatırlanmak değil hatırlamak olduğunu öğreneceksin.
Kalbi kırılmış küçük bir kızsın ve dua etmeyi öğreneceksin.
Her şey her zaman umduğun gibi olmayacak.
Hayatın aslında bu olduğunu öğreneceksin.
Anladım, sanacaksın. Büyük laflar edeceksin.
Bir de bakacaksın; dünkü sen gitmiş, bugünkü ben kimmiş?
Umutsuzluk bir kaplan gibi pençesini boğazına bastığında,
Uyu benim hassas meleğim.
Güneş yeniden doğacak.
Göreceksin ki hepsi riyaymış.
Kalbini kırmaktan korkmayan insanlara, bir tebessüm bile ziyanmış.
-Epicsi
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder