ZORLARSAN, KIRILIR

Elini taşın altına sokmak istemezsin, Kırılman gerekmez illa, Yalnızca korkaksındır belki. İtiraf et. Hep ama' ların vardır. Ve hep bi hatası O' nun. O' nda bir şey yok. Görmen için zaman lazım. Göğsündeki dikeni çek at. Ya da atma. Zaten gidiyorlar. Bir gün yalnız kalacağın korkusuyla önüne ilk çıkanın boynunu kırmaktan korkacağın günlerden korkarsın, sarılırken. Son ver içindeki savaşa. O'nu dinle. Bir şey söyledi.. Hatırlamıyorum. Ve işte yine yapıyorsun, aptal. Ölüyor içimdeki iyi.. İyi de, ya bu bir cinayetse? İyi mi? Değil. İçimdeki hiç iyi değil. Kararıyor kalbi sanki. Bazen geç olur. Zaman geçer. Hep söylerim. Söylemesem de, zaman hep geçer. Ben şarkı söylerim. Detone olurum. Zorlarken, kırılabilirim. Ve acıdığında derinden, Sızısından bir ders alırım. Zorlamayacağım. Zaman bir mutant. Olacak. O, su olacak. Su akacak. Beni alacak. Biz gideceğiz. Önemli değil. Bir bayrağım yok. Vatanım yeter. Ben dünyalıyım. Bazen anlarsın onu, Çoğu zaman belki, Anlamamış gibi yaparsın kendine, Ona değil. Kendi mutluluğuna kastın varmış gibi, Hiç değişmemişsin. Bir şarkı yazmak istersen, Doğru zamanı bekle. Kendine anlatamadıklarını, anlatamazsın müziğe. Önce bulmalısın içindeki notaları. Sonra belki doğurursun gözlerinden bir Sezen. Su olur akar yanağına. Sen boşver. Sezen yazsın. .. Kendini o kadar yanlış ifade edersin ki, O seni başka görür. Bu seni acıtır. Yine de devam edersin. Ne yaparsın? Ne ister? Biliyorsun dimi? Ama üşenirsin anlatmaya. Bir adım atarsın, ayağın yanar. Ayağına söversin çekerken geri. Ayağını sevdiğin gün, Camdan bir ayakkabı giyeceksin, Zorlamadan. O zaman su durulacak. Ve sen, içinden çıktığın dalgayı fark edeceksin. Batan teknelerini, Sen fark etmeden. Toprakla buluştuğunda, Topukların içine batacak. Ayağını sev. Çünkü, camdan bir ayakkabıyı kırmayı kimse istemez.