O’nun Aklı

İnsanın kafası karışık olmaz. İnsan ne yapması gerektiğini en doğru şekilde bilir. Hatta en doğrusunu insan kendi bilir.
Ve insan buna rağmen, akıl danışmaz. Bildiğinin aksini,
duymak istediklerini söyleyecek bir insan arar sadece. Ve onu bulduğu anda, ona inanmaya hazırdır.
Evet. İnsan aptaldır.
Kararlarının sorumluluğunun kendine ait olduğunu düşünmek istemeyecek kadar korkak.
Kararlarının sebepleri için başkasının aklını neden gösterecek kadar aciz.
Ah! Nasıl da kandırıyor kendini insan.
İnsanın kafası karışık olmaz. Duygularıyla aklının ortasında kalmıştır bedeni.
-Aldım verdim ben seni yendim.
Biraz kalabalık duygular.
Biri sağdan biri soldan. Çekiştirir kazağının kollarından. Süner ruhun, dağılır an; makineye de atsan çekmez zaman.
Sıyrılırsın içinden aşağı. Artık çıplak ve diptedir yaran.
Utanç dönüşür arsızlığa. Şükredersin Yaradan’a tükürseler de yarana.
Ve bir an, anlamazsın, gün ışıldar batıdan. Rüya olmadığına emin olduğun gün sars kendini. Sokak lambaları sönmeden dikil karşısına mehtabın. O gün, durulacak aklın.
Acı bir gülümseme düşsün dudaklarından.
Dinle. Güzel günler inan, yakın.