LABİRENT

Bu hayatta bi yüzsüzlük var. Ve ben tersimi düzümü kaybettim. Ne yöne çevirsem aynı sima. Değişiyor bazen. Ama iki yüzüyle birlikte. Ve bana seçenek bırakmıyor. Sol yanıma örüyo duvarı. Ve diyo ki ya sağdan ya sağdan. Sonra içimdeki küçük adamlar dürtüyo beni. Ne duruyosun diyolar. Yıksana solundaki duvarı. Yık geç. Bi balta beliriyo sanki elimde. Hissediyorum, göremiyorum. Bilmiyolar ki kolumu kaldırcak halim yok. Durup bakmakla yetiniyorum. Ne solumu yıkıyorum ne sağıma dönüyorum. Yerimde sayıp sayıp aynı labirentte dönüyorum. Planı mı olur ağlamanın? Bu akşam eve gidip ağlıycam diyorum. Ama önce vizeleri geçmeliyim. Hesabı mı olur özlemenin? Özliycem bu gece terasta bi sigara yakıp diyorum. Ama önce evi temizlemeliyim. Sistem içinde sistem. Ben o duvarı yıkamıyorum. Sonra diyorum ki gidicem burdan. Programı mı olur kafandaki anlık esintinin? Esiyor, gidicem diyorum. Ama önce annemi öpmeliyim. Ne ağlayabiliyorum. Ne özleyebiliyorum. Ne gidebiliyorum. Labirent diyorum ya. Labirent. Ne yana dönsem, balta elimde bekliyorum.