Eminliğin Tadı

“Eminlik” hakkında düşünüyordum. Bir şeyden “emin” olmak.. Bu OL’ uş kendine açtığın savaşta tüm ızdırap kurşunlarını püskürten bir kalkanına dönüşüveriyor. Yeni bir alan yaratıyorsun kendine; doldurmaya ihtiyaç duymayacağın kadar boş. Kan revan savaş meydanını yutan beyaz bir delik gibi. Hepsi orada ama tamamen boş. Eminliğin bir tadı varmış. Defalarca sıyırdığın tabaktan çıkan sesi ekmeğe banıp yemek gibi. Hiçbir kuruluk bu kadar gideremez susuzluğunu. Anlıyor musun? Ben de. Yine de yapışıyor tadı damağına. Epicsi | 09.03.2022 | 17:44