Sahibi Değilim

Bana biraz zaman ver, Ve ona sahip olamayacağını bilecek bir parça akıl. Derin bir nefes almam için kökleri açık bir burun ver ki, pusulam olsun terim. Belki korkularımın kokusunu duyarım. Artık onlara ihtiyacımın olmadığını söyleyecek yumuşak bir ses ver yüreğime. Ve bu sesi duyabilecek kulaklar. Ve duyduklarını sahneleyecek bir parça cesaret. Ve yeteri kadar denge ver bana, Ver ki yükselen yolu ayırt edebileyim. Ve adım atacak bacaklar… Ver ki yürüyebileyim. Ve hiçbirinin sahibi değilim; Bildir zamandan ve onun dışından, Buluştukları yerde büyüyeyim; Bir senfoni ile dinlet, Bir dans ile kabul edeyim. Maddenin tüm hallerinden geçip; Benden sana, senden bize evrileyim. Evrilen, eviren ve evrimin kendisi, Aynı uzayda bir yıldız kümesi. Düştüğünde dünyaya, Ben, yerde açtığı deliğim. Tanrının rüyasında bir gölgeyim; Bakanı ikiye bölen bir aynanın içindeyim. Bölünmüşlerden delirmiş biri. Deli demiş ona bir diğeri. Tanrı değilim. Ne akıllıyım, ne deli. Yokum diyorum. Bildirildi sebebi. “Var” zannediş haliyim kendini. Bir halim ben, benden içeri. Bir rüyanın tesiri; Deliliğin ta kendisi. Epicsi | 8.11.2022 | 23.30 ⌛️