Homojen Sevgi

Yık yere bir kimse olmanın yükünü; Toprağa ver taşıdığın teraziyi, bu onun işi. Bırak bir başkasını doğursun göğsünden. Bir kaftan biçsin 7 renkli, düşürsün üzerine uyacak bir kadının rahmine. Ya geriye doğru akıyorsa zaman? Sokup elini çıkarsın gömüldüğü bahçeden o et parçasını. Dünyayla arasında kesilen ilk nişan bağını. Ve ilk sunağı olsun güneşe. Burada ne Habil var, ne Kabil. Çoktan çözündüler birbirlerinin içinde. Homojendir sevgi. Ve sen, kendine sakla öğütlerini. Çoktan bıraktı o biri, taşıdığı teraziyi. Hiç kimse ol. Ancak bu şekilde çözünebilirsin bir başkasının içinde. Epicsi | 12.52 | 31.12.2022