Koşulsuz Sevgi

Beni ,ben olduğum için sevme. Beni sen, ol’duğun için sev. Kendini, doğru ve yanlışlarının dışındaki yerden, koşulsuz, sadece var olduğun için sev. Çünkü beni ancak o zaman, koşulsuz sevebilirsin. Senin, olmamı isteyeceğin biri gibi olmam koşuluyla sevme beni. Kendini, başkalarının olmanı isteyeceği biri gibi olmak koşuluyla da sevemezsin. Bu mümkün değil. Birinin istediği biri gibi olsan bile, ötekinin istekleriyle çatışacak bu. Ve sen hangisi olursan ol, diğerinin sevgisini kazanmak için beyhude bir çaba içerisine girecek, başaramayınca da kendini yargılayacaksın. Ve senin yargılarının başladığı yerde, benim güvenliğim biter. Kendini yargılayan biri, herkesi yargılayabilme potansiyeline sahiptir. Bu noktada artık sen de, koşullu sevgilerini sunmak için, seni beyhude bir çabaya sokarak kendini yargılamana sebep olan insanlardan biri oldun demektir. Bu döngüyü kırmalıyız. Çünkü bulunduğumuz noktada sevgiden söz edilemez. Yargılarının olduğu noktada, sevginin koşullara bağlı olduğu noktada beni her zaman sevmen için, attığım her adım, senin beklentilerini karşılamak zorundadır. Ve seni her adımımda memnun edebilmem mümkün değil. Peki koşullara bağlı sevgi, sevgi midir? Yoksa beklentilerinin karşılanmış olmasından duyduğun doyumun egona getirdiği geçici bir huzur mu? Ne kadar da kibirlisin. Ne kadar da aptal. Ne kadar da korkak. Ne kadar da cahil. Beklentilerini oluşturan şeylerin tümü, sana sonradan yüklenen, senin özüne ait olmayan birkaç koddan ibaret. Ailen, aldığın eğitim, travmaların gibi etkenlerle bir “olması gerekenler” listesi oluşturdun dünden bu güne. Öyleyse kim, oluşmuş hangi düşünce kalıbın için “doğru” diyebilir? Ve sen, bu kodlara karşılık buldukça sevgini bana sunacaksın öyle mi? Programlandığı şekilde hareket eden bir robot gibi.. Doğrularınla mükemmel olduğunu düşündüğün için, doğrularınla hareket etmemi bekliyorsun. Oysa sen, dış etkenlerle oluşturulmuş bu kodlarını “doğru” olarak nitelendirecek kadar aptal, o doğrularla övünecek kadar kibirli, “doğrularının” dışında kalanları yargılayacak kadar cahil, kodlarına karşılık bulduğunda doyuma ulaştığın güvenli alanı terk edemeyecek kadar korkaksın. Sevgi hiç biter mi? Sevgi riske girer mi? Sevgi bir koşula bağlı olabilir mi? Attığım her adımı, beklentilerine uyuyor mu diye sorgularken ve beklentilerini karşılamayabileceğini düşündüğüm noktada yaşadığım panikle kendimi yargılarken kendimi sevmeyi bırakıyorsam, bana sunduğun şeyin adı halen sevgi midir? Sevgi, insanın kendisini sevmemesine sebep olabilir mi? Sevgin, kendimi sevmememe sebep olabilir mi? Bana kendimi dövdüren şeyin adı, sevgi olabilir mi? Yok. Böyle sevme beni. Beni, ben olduğum için sevme. Beni sen, olduğun için; sadece var olduğun için sev. Seni vardığın yerde, kucağımı açmış bekliyor olacağım. Epicsi | 22.01.2022 | 22.38