Bizim Hikayemiz

Ne düşünüyorsun? diye sordu sağ omzumun üzerinden, titreyerek ayak parmakları. Burnundan aşağısı görünmüyordu karşıdan. Sordu ve düştü topuklarının üzerine. Ne zaman yükselse zihnindeki fırtınaya, nefesini tutardı. (Sana ne?…) İçi dışı bir insanlar, bazen kırıcı olabiliyorlar. Olmadım. “Hiiç…” Derin bir iç çekti. Her şeyden biraz olabilirdi; Zayıf, saplantılı, kaygılı, atarlı, hassas ve kafadan biraz arızalı… Ama aptal değildi. Anladı. Zaten bir tek, O anlardı… Sustu. Sustum. Her şeyden biraz olabilirdi; Ama izansız değildi. Sormadı. Gitmedi de. Öylece yanımda kaldı. Tüm hikayemiz buydu; Ve bizden geriye kalandı. ✍️ Epicsi | 30.06.2023 | 23.59