Gerçek Tevazu

İnce bir melodinin güvenli kucağına kıvrılıp kalıyorum. Annemin kokusunu taşıyor rüzgar; Gerçek bir tevazuyla karşılıyorum, Gümüş tepsideki sunağını. Gerçek tevazuyu bilir misin? O ezilmez, mahcup olmaz, acımaz. Gerçek tevazu cesurdur; kendinden emin ve dengeli… Ne küçük vardır onun için, ne büyük. Ve eğriler yoktur geometrisinde; Tüm noktalar aynı çizgidedir. Dinleniyorum, şu anın gerçekliğiyle. Bir ona sığınırken utanmıyorum. Soyunabilecek kadar cesurum bu dinginliğin karşısında. Biraz yorulmuş, biraz ışıltısı sönmüş, biraz ütüsü bozulmuş bir kalbi karşılayan; Tahayyül edilemeyecek kadar yumuşak bir şefkat… Var, çünkü biliyorum. Epicsi | 08.49 | 11.08.2023